Lokaður milli hárra fjalla í allan vetur (mínus jólin) getur gert hvern mann létt klostrofobiskan, jafnvel þótt hann hafi verið alin upp við svipaðar aðstæður  og óskaði Kristján því nokkuð sterklega eftir því að fara út á strönd um páskana. Stara á óendanleikan í sjóndeildarhringnum, finna fyrir ólgandi flatneskju úthafsins og hvíla augun í smá stund á fjöllum og trjám.

Mér var svo sem létt sama hvert við færum, ferðalagið sjálft í hyppó litla var alveg nóg fyrir mig. Því var haldið af stað út fjörðinn á miðvikudagseftirmiðdegi fyrir páska , öll þau vetrarföt sem ég hafði tekið með mér komin upp í efri hillu, pínkulítið túrhestakort  í framsætinu ásamt nýjasta leikfanginu, iphoninum með innbyggðan gps og guð má vita hvað annað!!!,  með einhvern óljósan áfangastað í huga.